Ο παραπάνω χαρακτηρισμός μπορεί να δόθηκε (από τον καθηγητή τού ΕΜΠ Κώστα Μουτζούρη σε άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στο «Εμπρός») αποκλειστικά για τον Πολιχνίτο (για τα άλλα χωριά χρησιμοποίησε διαφορετικούς προσδιορισμούς), αλλά όλοι, και περισσότερο όσοι μένουμε στην περιοχή, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ολόκληρη η περιοχή γερνάει και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό. Και είναι βέβαια λογικό ότι είναι αδύνατο να γερνάει το κεφαλοχώρι και να αναπτύσσονται τα χωριά.Όπως αδύνατο είναι και το αντίθετο: να αναπτυχθεί ο Πολιχνίτος και να μαραζώσουν τα χωριά, για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε χωριό της περιοχής έχει τους δικούς του αναπτυξιακούς πόρους. Η ενότητα της Δημοτικής Ενότητας Πολιχνίτου είναι από τη φύση δεδομένη. Αρκεί να το καταλάβουν και οι ιθύνοντες.

Στις σημερινές εξαιρετικά δύσκολες οικονομικές και «καλλικρατικές» συνθήκες, είναι κάτι περισσότερο από ουτοπία να πιστεύουμε ότι η «πολιτεία» (με κάθε έκφρασή της) θα «αναπτύξει» την περιοχή. Η ανάπτυξη της περιοχής μπορεί να γίνει μόνο από τους ανθρώπους της. Στη σημερινή εποχή είναι αστείο να περιμένουμε ότι η ανάπτυξη θα προέλθει από μερικούς δημόσιους υπαλλήλους που δε θα φύγουν ή θα εγκατασταθούν στην περιοχή. Η ανάπτυξη θα επιτευχθεί μονάχα αν αξιοποιηθούν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της. Από το κράτος θα πρέπει να διεκδικήσουμε κάποια βασικά έργα υποδομής που θα διευκολύνουν την ιδιωτική πρωτοβουλία. Έργα υποδομής ρεαλιστικά, που θα μπορέσουν να γίνουν στα προσεχή πέντε - δέκα χρόνια. Όχι όνειρα και εκθέσεις ιδεών που μπορεί να εντυπωσιάζουν στο άκουσμά τους, αλλά τελματώνουν κάθε πρόοδο.

Η βελτίωση πρόσβασης στην περιοχή μας πρέπει και μπορεί να γίνει με την κατασκευή του παραλιακού δρόμου στον Κόλπο Καλλονής, που θα συνδέει την Αχλαδερή (και μέσω αυτής το βόρειο μέρος του νησιού) με τη Σκάλα Βασιλικών, το Σκαμνιούδι και τη Σκάλα Πολιχνίτου, και την (επιτέλους) σύνδεση των Βατερών με καλό και ασφαλτοστρωμένο δρόμο (άσχετα αν θα είναι πέντε ή δέκα χιλιόμετρα παραπάνω) με το Πλωμάρι. Μέσα στα έργα υποδομής περιλαμβάνεται και η κατασκευή του Πανεπιστημιακού Κέντρου στη Βρίσα.

Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων με τις οποίες έχει προικίσει η φύση την περιοχή μας, όπως δείχνει η μέχρι τώρα εμπειρία, δεν μπορεί να στηριχτεί στην Πολιτεία ή στο Δήμο. Το πλουσιότερο γεωθερμικό πεδίο της χώρας μας παραμένει σχεδόν αναξιοποίητο. Μοναδική ελπίδα πρέπει να είναι ο σοβαρός ιδιώτης επενδυτής. Ήρθε ένας και για κάποιους λόγους έφυγε. Εμείς, με σωστό μάρκετινγκ πρέπει να αναζητήσουμε άλλους. Τα σύγχρονα ιαματικά λουτρά του Πολιχνίτου πρέπει να αποτελούν πρώτη προτεραιότητα για όλους μας.

Πριν χρόνια ένας ιδιώτης επιχείρησε να καταπατήσει μια πολύ μεγάλη (και προβληματική σε τίτλους ιδιοκτησίας) έκταση στα Βατερά. Η κινητοποίηση του κόσμου και της τοπικής αυτοδιοίκησης το απέτρεψε, με στόχο να περιέλθει η έκταση στην (τότε) Κοινότητα και να αξιοποιηθεί για το κοινό συμφέρον. Φυσικά δεν έγινε τίποτα, αλλά ούτε τακτοποιήθηκε το ιδιοκτησιακό καθεστώςώστε να επιδιωχθεί και εδώη αξιοποίηση μέσα από κάποιο μεγάλο επενδυτή.

Οι μεγάλες επενδύσεις θα φέρουν και μικρότερες. Έτσι δημιουργείται η ανάπτυξη. Ας σκεφθούμε ρεαλιστικά: οχλούσες μονάδες (εργοστάσιο της ΔΕΗ, αποθήκες καυσίμων) δε θέλουμε (και καλά κάνουμε). Οι δημοτικές ή λαϊκής βάσης προσπάθειες δεν ευδοκιμούν (δημοτικά θερμοκήπια, ΕΘΕΛ, δημοτικό ελαιοτριβείο, συνεταιριστικό ελαιοτριβείο Βρίσας). Ένα γηροκομείο φτιάξαμε και κινδυνεύουμε να το πληρώσουμε χρυσό γιατί δεν μπορούμε να βρούμε φόρμουλα να το λειτουργήσουμε!!!

Αν γίνει δεκτό ότι θα πρέπει να αξιοποιηθούν οι πόροι της περιοχής από ιδιώτες, μπαίνει το επόμενο ερώτημα: ποιος θα νοιαστεί για όλα αυτά; Αν περιμένουμε από τον καλλικρατικό Δήμο της Λέσβου και τις υπηρεσίες του να πρωτοστατήσουν, χαθήκαμε. Εδώ πρέπει να ενεργήσουν οι φορείς της περιοχής, συστήνοντας μια επιτροπή δράσης, η οποία με κανέναν τρόπο δε θα υποκαταστήσει τους εκλεγμένους άρχοντες, αλλά θα τους ενισχύσει και θα τους συντονίσει. Εκτός απ’τα τοπικά συμβούλια, η περιοχή μας έχει μια πλειάδα ικανότατων δημοτικών συμβούλων (πρώην δημάρχων, αρχηγών παρατάξεων κ.λπ.), που μπορούν να βοηθήσουν αν πειστούν για τις άδολες προθέσεις των φορέων. Πολύτιμη θα είναι και η συμβολή των εξαιρετικών επιστημόνων που κατάγονται απ’ την περιοχή μας και διαπρέπουν σ’όλο τον κόσμο, οι οποίοι με τις γνώσεις και τις σωστές υποδείξεις τους θα βοηθήσουν το έργο της επιτροπής δράσης.

Επειδή όμως η περιοχή μας έχει και πιεστικά προβλήματα καθημερινότητας που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα για να μη βαθύνει η υποβάθμισή της, ας αξιοποιηθεί η ακίνητη περιουσία της. Ας αξιολογηθούν όλα τα ακίνητα που έχει και για όσα δεν προβλέπεται δυνατότητα αξιοποίησης για τις επόμενες δεκαετίες, ας εκποιηθούν ή ας νοικιαστούν.

* Ο Στρατής Νικέλλης είναι χημικός, πρώην διευθυντής του Λυκείου Πολιχνίτου.